Pogorszenie, jakości innych robót wykończeniowych może bez trudu podwoić ten zysk na kosztach inwestycji i w rezultacie doprowadzi to do odwrócenia stosunku kosztu robót stanu surowego do robót wykończeniowych. Stosunek taki jest charakterystyczny dla przeważającej części kapitalistycznego budownictwa mieszkaniowego. Przechodzimy do wniosków: 1. Punktem wyjściowym do wyznaczenia standardu wyposażenia w ustroju socjalistycznym jest ustalenie takiego programu i poziomu robót wykończeniowych, który zapewni mieszkańcom właściwe warunki wygody, higieny i maksymalnego odciążenia od zbędnych prac gospodarczych. 2. Do obranego poziomu wykończenia i wyposażenia mieszkań musi być dostosowany stopień kapitalności budynku mieszkalnego w taki sposób, aby wiek techniczny elementów konstrukcyjnych i wyposażeniowych budynku przy założeniu prawidłowej konserwacji i planowym przeprowadzeniu remontów kapitalnych był jednakowy. 3. Warunkiem rozszerzenia obranego st andardu na całość zasobu mieszkaniowego jest w okresie budowania socjalizmu uzupełnienie wyposażenia instalacyjnego domów istniejących w takim zakresie, jaki jest usprawiedliwiony aktualnym stanem technicznym ich elementów konstrukcyjnych. Wnioski powyższe same przez się wskazują na diametralnie odmienny charakter metody socjalistycznej od metody kapitalistycznej, która podobnie jak w zakresie standardu przestrzennego polegała na jednostronnym stosowaniu kryteriów rentowności przy całkowitym pominięciu postulatów dbałości o mieszkańca. [więcej w: maszyny pakujące, magnesy neodymowe, obróbka miedzi ]
Powiązane tematy z artykułem: magnesy neodymowe maszyny pakujące obróbka miedzi