Otrzymany produkt podobny do wulkanizowanego lateksu poddaje się stabilizacji przez dodanie niewielkich ilości- amoniaku, który zobojętnia wolny kwas powstały podczas polimeryzacji; obecność kwasu mogłaby spowodować stopniową koagulację lateksu. Otrzymany w ten sposób lateks dopóty jest w stanie cieczy, dopóki stężenie polichloroprenu nie przekracza 55010. Przeciętna wielkość cząstek wynosi zaledwie 0,126J. L. Wielkość cząstek w lateksie naturalnym wynosi od 0,5 do 3L. Williams oraz Walker przeprowadzili szereg prac nad zastosowaniem różnych emulgatorów do polimeryzacji chloroprenu, jak oleju tureckiego, zawiesiny kazeiny w wodorotlenku sodowym lub w kwasie, octowym, stearynianu trójetanoleaminy oraz stearynianu sodowego. Wszystkie te związki dawały emulsje, w których polimeryzacja chloroprenu przebiegała w ciągu kilku godzin, przy czym wielkość cząstek otrzymanego lateksu wahała się w granicach od 0,1 do 1. Użycie jako emulgatora ekstraktu mchu karagenowego dało wprawdzie emulsję o podobnej wielkości cząstek jak przy uprzednio podanych emulgatorach, jednak reakcja polimeryzacji przebiegała powoli dając plastyczny polimer o. [hasła pokrewne: magnesy neodymowe , wiercenie w żelbecie , Kruszenie betonu ]
Powiązane tematy z artykułem: Kruszenie betonu magnesy neodymowe wiercenie w żelbecie